بررسی کارایی انتقال ژن از طریق اسپرم (smgt) در تولید آزمایشگاهی رویان های تراریخته بز

بر اساس علاقه فزاینده موجود در استفاده از فناوری انتقال ژن بواسطه اسپرم (smgt) به عنوان یک روش ساده و موثر در تولید حیوانات تراریخته، در تحقیق حاضر امکان استفاده از این فناوری در تولید رویان های تراریخته بز برای اولین بار در جهان مورد بررسی قرار گرفته است. اسپرم بز با پنج غلظت مختلف (0 تا 500 نانوگرم) از پلاسمید pcdna/his/lac-z ترانسفکت گردید و برای لقاح آزمایشگاهی (ivf) و یا تزریق درون سیتوپلاسمی (icsi) مورد استفاده قرار گرفت. در icsi از 3 نوع اسپرم استفاده شد که عبارت بودند از اسپرم متحرک و غیرمتحرک زنده که پس از انکوباسیون با dna تفکیک شدند، و اسپرم مرده که قبل از انکوباسیون با dna توسط فرآیند انجماد-ذوب متوالی کشته شده و سپس با غلظت های مختلف پلاسمید انکوبه گردید. همچنین به منظور بررسی تأثیر انتقال مکانیکی ترانسژن در زمان icsi، یک گروه آزمایشی با تزریق همان 5 غلظت از پلاسمید (بدون حضور اسپرم) به داخل تخمک انجام پذیرفت. نرخ انتقال و بیان ترانسژن lac-z به ترتیب توسط انجام pcr و رنگ آمیزی x-gal بر روی جنین های حاصل از 25 تیمار مختلف آزمایشی مورد بررسی و مقایسه آماری قرار گرفت. گذشته از نرخ تسهیم و بلاستوسیست قابل قبول بدست آمده در کلیه گروه ها، نتایج pcr نشان داد که کلیه جنین های حاصل از تزریق مکانیکی dna به درون تخمک از لحاظ حضور ترانسژن در روز 8 جنینی منفی بودند. بیان ترانسژن کاملاً به روش تولید جنین و شرایط اسپرم مورد استفاده وابسته بوده و جنین های تراریخته فقط در زمان استفاده از اسپرم غیرمتحرک زنده و اسپرم مرده تولید گردید. بطور کلی نتایج حاصل نشان دادند که فناوری مورد استفاده در تولید جنین (ivf، icsi و یا تزریق مکانیکی dna)، شرایط اسپرم مورد استفاده (متحرک، غیرمتحرک زنده و یا مرده) و غلظت dna، از مهمترین عوامل موثر در تکوین جنین و کارایی انتقال و بیان ترانسژن می باشند.